Hidrološke karakteristike

Cjelokupni prostor PP Blidinje pripada slivu Jadranskog mora odnosno desnom dijelu podsliva rijeke Neretva. Hidrografske karakteristike ovog područja odnosno cijelog sliva odraz su kompleksnih međusobnih odnosa između geološke građe i reljefnog sklopa terena kao i klimatskih specifičnosti.

Područje Parka, u hidrografskom smislu, omeđeno je, na sjeveru kanjonom rijeke Rame i Ramskim jezerom, na istoku kanjonom Neretve te na jugu slivovima rijeka Diva Grabovica, Doljanka i Drežanke. Podzemni tokovi pojavljuju se na površini kao jaka kraška vrela podno Čvrsnice u duboko usječenim kanjonima rijeka: Doljanke koja izvire ispod Risovca, Dive Grabovice s izvorištem na istočnim obroncima Čvrsnice u podnožju Vilinca i Drežanke čija se izvorišna zona formira od voda s područja Čvrsnice, Vrana i Čabulje..

Najznačajnije pojave voda u Parku su: jezero Blidinje, stalni tok Brčanj, nekoliko izvora u Masnoj Luci (Jasle, Fratarsko vrilo i Gornje vrilo), u Gornjim Barama (Soldino i Konjsko vrelo), četiri manja jezera na Čvrsnici (Čvrsničko i Ledeno jezero, Crepulja i Črljenak) te nekoliko manjih pukotinskih izvora na Plasu, povremenih lokava i snježnih bunara na Vranu.

U zavali između planinskih masiva Čvrsnice i Vrana, na nadmorskoj visini od 1184 m, u Dugom polju, nalazi se Blidinje jezero. Kao brižljivo njegovano gorsko oko Vrana i Čvrsnice, na 1.184 m.n.v. u Dugom polju smjestilo se Blidinje jezero, najveće prirodno jezero u BiH po kojem je cjelokupan Park prirode Blidinje dobio ime. Površina jezera je od 2,5 do 6 km², a prosječna dubina je oko 1.9 m. Blidinje jezero se prvi put spominje oko 1885. godine, a po prvi puta se našlo na karti izrađenoj 1887. godine, za vrijeme Austro-ugarske vlasti u BiH. Ipak, jezero je predmet brojnih istraživanja kojima se pokušava utvrditi da li je ono lednjačkog porijekla ili je na njegov nastanak utjecao ljudski faktor, odnosno da li su jezero napravili krajem 19. stoljeća stočari koji su začepili ponore na najnižem dijelu Blidinjskog polja. Ukoliko oslušnete razgovore mještana, pitajte ih za legendu o nastanku jezera – svađi dva brata zbog žene i o tome zašto se jezero uvijek uzburka na Ivandan. Rado će vam ih ispričati, te se prisjetiti kako su njihovi preci nekada na mjestu jezera orali i sadili, a na tzv. blinjama, močvarnom tlu oko jezera napajali stoku, naročito za vrijeme nesnosnih vrućina.

Na zapadnim padinama visoravni Plasa javljaju se izvor Javorak i izvor pod Gornjim poljem. Između Zastoja i Velikog Sljemena nalazi se slabiji izvor Orlovo vrelo. Ispod Plasa izvire i Komadinovo vrelo. Na području Parka postoji još nekoliko stalnih izvora: Grkuš, Soldino vrilo, Bilo vrilo i Konjsko vrilo koji izviru na kontaktu gornje krede i eocena. Značajna su i tri snježna bunara na koti 1975,00 m.n.v i tri snježna bunara na koti 1980,00 m.n.v na Vran planini. U usjeklinama planina ima nekoliko povremenih tokova koji nastaju iz akumulacije snježanika, koji što se spuštaju niže postaju sve jači te prije ušća u Neretvu postaju male rječice. Sve vode šireg područja Parka pripadaju jadranskom slivu,odnosno skoro u potpunosti slivu rijeke Neretve s tim što jedan mali dio voda gravitira slivu Cetine.